Elk individu is voor de wereld even belangrijk en bijzonder als de wereld op zichzelf en daardoor is het heel belangrijk onder welke invloeden iemand zijn leven doorbracht. Voor mij is dat het gehele oeuvre van de Ierse dramaturg en schrijver Samuel Beckett want het helpt me om op de eeuwige vragen te beantwoorden. Wie ben ik? Wat doe ik hier? Op welke manier breng ik mijn leven door en waarom is dat juist zo? Wat is ons lot? Het antwoord is simpel. Er is geen antwoord! Daardoor helpt Beckett mij om meer tevreden en sereen te leven. Hij veranderde mij en ik veranderde wereld.
Om de wereld te begrijpen moet je eerst zichzelf begrijpen. Niemand kan zeggen welk boek, welk tijdperk, welk leer of welke kunststroming het meest belangrijk van de wereld is indien men het ding dat voor hem het belangrijkst is niet heeft gevonden. Daarom speelt introspectie of Zelfreflectie[1 een grote rol. De boeken van Samuel Beckett lezen was voor mij een uitgangspunt om aan dit proces beginnen.
Op de introspectieve vragen (zoals Welke rol speel ik in het geheel en waarom heb ik juist die rol? of Welke keuzemogelijkheden heb ik en waarom heb ik juist deze en niet de andere keuzes gemaakt?, Wat kan ik veranderen en wat niet?, Wat denk ik over de anderen en wat denken de anderen over mij? Enz...) is er helemaal niet makkelijk om een antwoord te vinden of geven. Maar de manier waarop Beckett de antwoorden door het leven van zijn personages heeft gegeven hielp me om de antwoorden proberen te vinden. Daarom is hij groot en belangrijk.
De manier waarop Beckett zijn personages in botsing komen met de hierboven beschreven vragen vind ik buitengewoon bijzonder. Het minimalistische decor maakt een harmonische combinatie met de hopeloze en soms krankzinnige personages die dachten dat er één absoluut, één doel en één antwoord te vinden was. Het absurdisme van ons bestaan en onze poging om aan de onzekerheid en doelloosheid te ontsnappen hanteerde hij op een manier die mij tegelijkertijd onrustig en kalm maakte. Dus, door zijn personages, het lot van de mensheid en de groteske omgeving heb ik dit soort absurdisme meegemaakt en daardoor heb ik het belangrijkste antwoord gevonden. Er is toch geen vast antwoord omdat alles vergankelijk en tijdelijk is. Daarom is er ook geen relativiteit omdat zelfs zij vergankelijk is.
Als alles vergankelijk is en ertoe geneigd om vorm of materie ( dwz. de existentie en de essentie) te veranderen dan kan men geen vast antwoord vinden op de vraag Wat het belangrijkst van de wereld is? en dat geldt dus ook voor een boek. Daarom kan ik zelfs niet beweren dat Beckett voor mij het belangrijkste schrijver is. Dat heeft ten gevolge dat ik zelfs niet kan beantwoorden of ‘Wachten op Godot’ of ‘Endgame’ of ‘Happy Days’ voor mij het belangrijkste boek is en tenminste kan ik niet beantwoorden wat voor een boek het belangrijkst voor de wereld is. Maar wat ik kan doen is juist met het absurdisme, solipsisme, vergankelijkheid en onzekerheid neer te leggen. Daarom is Beckett heel belangrijk voor mij.
In de loop van de geschiedenis van de beschaving probeerden we op alles een antwoord te vinden. We probeerden door een pen, inkt, papier, boek, steen, beeld, herdenkingsplaatsen met een woord of zin op de eeuwige vragen te antwoorden. En dat blijven we doen hoewel het ons nooit zal lukken. Omdat er geen antwoord te vinden is. Men leeft precies omdat men altijd op zoek naar iets is en niet omdat men iets al heeft gevonden. En daarom zal ik met hulp van Beckett of misschien iemand anders de antwoorden proberen te vinden hoewel ze niet echt bestaan.
Jeetje, wat voor een blog :)
ОдговориИзбриши