Wat valt er nog te zeggen... Ik wilde een interessant blog vertalen, maar ik heb daar geen meer energie voor. Misschien ga ik dat volgende keer doen, weet ik veel...
              Vorige keer heb ik geschreven over sommige dingen / gevoelens/ begrippen waarnaar ik streef. E nu heb'k nog enkele opmerkingen.

De ene mens is  de ander een wolf omdat velen van ons nijdig en gevoelloos zijn. We denken dat we onverslaanbaar  zijn en dat de mens de beste, machtigste en sluwste van alle andere levende schepsels is. De geschiedenis heeft bewezen hoeveel onze grootheidswaan en onze arrogantie schadelijk is niet alleen voor de mensheid maar ook voor de andere wezens en de natuur in het algemeen.  Elke onze ontwikkeling en vooruitgang is eigenlijk een poging om een al gedane schade te vergoeden. Het broeikaseffect, wervelstormen, overstromingen, honger zijn gevolgen van onze evolutie.  Vanwege de menselijke  hebzucht wordt  de natuur uit het evenwicht  gebracht en daarom zijn de natuurlijke rijkdommen bijna kwijtgeraakt . Mar toch, geen paniek, hoor!!! We kunnen makkelijk een nieuw, gezllige appartement op Mars kopen. En als we Mars verwoesten dan kunnen we een andere, misschien zelfs meer comfortabel planeet kiezen om daar een mooi huis met een gewelldige tuintje te bouwen...

Hedendaagse beschaving,  waar de toekomst van Aard en menselijke waarden onzeker is, biedt ons geen heldere vlucht aan en daarom lijken  optimistische opvattingen van het heden op een laffe poging om door het leven heen blind te gaan.  Het nuchtere pessimisme biedt ons geen leugens maar wel een duidelijk inzicht in de werkelijkheid en een onzichtbaar hoop dat de mensheid eindelijk naar het beter zullen proberen te veranderen. 

En als het nu wel over de verandering hebben. Tja, soms denk ik dat er geen meer hoop voor de mensheid bestaat. Indien er ooit een hoop bestond.