Een grijze regenboog met de roze smaak

Speravit infestis- een heel kort maar tegelijkertijd heel treffend motto ( van August Strindberg  dat betekent: ’met de moed der wanhoop’ of letterlijk : in de wanhoop te hopen) dat me doet denken aan de mens en zijn beschouwing van het leven en situaties vol tegenslagen en verzoekingen. In de loop der tijden werden mensen vooral door de ellendige gebeurtenissen of  vernietigende omstandigheden gedwongen om óf een zwart óf een wit standpunt in te nemen. Wat is de minst pijnlijke oplossing? Volgens mij is de gulden middenweg te vinden door de absolute waarden en de wereld door een grijze bril te zien – dat is geen wanhopig of somber pessimisme. Integendeel, dat is een troostend en sereen pessimisme of liever – dat is de werkelijkheid.

De  onvoorwaardelijke liefde is volgens mij het belangrijkste doel van het leven. Telkens als ik op deze manier over de liefde denk begin ik te twijfelen of ze haalbaar en mogelijk is of ze alleen een sprookje is waarin mensen beslissen te geloven. De onvoorwaardelijke liefde is iets dat voor de  mensheid onhaalbaar is want elke mens is geneigd tot voorwaarden. We zeggen: ’’Ik hou van je omdat je: mijn kind, moeder... bent; omdat je mijn boezemvriend(in) bent en ik kan nie zonder je leven... Deze redenen, hoewel ze onvoorwaardelijk mogen klinken zijn eigenlijk subtiele voorwaarden. In zijn ’’Eerlijk gedicht’’ zei Milan Rakić dat hij door zijn geliefde eigenlijk van zichzelf houdt. Dus een van de grootste en puurste doelen van ons leven is alleen maar een illusie.

Naast een onvoorwaardelijke liefde streef ik naar de onvoorwaardelijke deugdzaamheid en goedheid. Hier wordt er vaak gezegd dat als je goede dingen doet zal je die terugkrijgen. Dat vertegenwoordigt een soort manipulatie en voorwaarde. Daarom ben ik  ertoe geneigd om in antropologische negativisme te geloven. Oorlog is één van de beste voorbeelden van onze  gruweldadige aarde en huichelarij. Er bestaan geen eerlijke empathie, medelijden en barmhartigheid want ze zijn een kunstmatig  product van angst ( God, hel, het afdanken) en verschillende morele en ethische normen die door de maatschappij opgelegd zijn als een hulpmiddel van de manipulatie. Daarom is ’’ de mens eenzaam tot en met zijn dood.’’ Jan van Nijlen, ‘’Eenzaamheid’’

---