Boontje

In de werken van L.P. Boon, zoals Mijn kleine oorlog, De Voorstad Groeit, Abel Gholaerts, Manuet of Vergeten straat, komt men tegen Boon die een gefrusteerdePygmalion bleek te zijn.  Door zijn beroemde gezegden ‘Schop de mensen tot zij een geweten krijgen’ en ‘Wat heeft het alles voor zin?’ toonde Boon op een zo helder mogelijke manier zijn kritische verhouding tot het wereldbeeld en ‘’de kleine man tegenover de groote oorlog’’. Men kan zowel het‘’sterke socialistisch engagement en een nooit aflatende sympathie voor de kleine man’’ als  Boon’s scherpe kritiek op de jeugd van toen  juist door  de ‘’idealisme en pessimisme’’ die ‘’bij Boon nochtans altijd de twee zijden van eenzelfde medaille zijn geweest’’. Zo’n verhouding is in bijvoorbeeld Mijn kleine oorlog duidelijk te vinden:’’... Zij hebben de bommen horen vallen en spreken over doden als over afgevallen blaren en swingen swingen. Mientje is op vijf stappen de hele dansvloer rond maar ze heeft er ook de benen naar, jong en mooi, alhoewel ze opgegroeid is al aanschuivend voor kolenafval en haring, in zon regen en wind.‘’ Hij bekritiseerde ook de nieuwe consumptiemaatschappij en de mens die geen meer geest en waarden bleek te hebben – ‘’de arme kleine vertrapte gehoonde bespuwde en met beloften gepaaide man... die nog nooit wat anders deed dan staan wachten voor iets..’’: ‘’O zij weten verdomd goed dat ze betaald moeten worden als ze iets voor elkaar doen, en zitten in de cremerie waar geen roomijs meer is maar gewoon ijsconsumptie en gaan naar de bioscoop... en ze vinden die Duitse films mooi waarin men walst en de swing als iets barbaars voorstelt – want ze denken nooit na, ze aanvaarden alles wat ze krijgen kunnen...  En de dingen waar wij in onze jeugd van gedroomd hebben vindt zij belachelijk.’’ Boon staat ook bekend om ‘’feller en gedurfder ‘’te zijn... omdat hij ‘’de sociale ellende en de duistere driften minder versluierd beschreef’’

---

  Men kan nooit precies weten welke oorlog de verschrikkelijkste of akeligste was . En niemand kan weten voor wie een oorlog (welke oorlog ook) het pijnlijkst was. De hoeveelheid van het lijden, de angst, de  pijn of de afschuw is niet te wegen. Toch kan men met behulp van de egodocumenten de afschrikwekkende ervaringen van Joden in de WO II proberen te begrijpen.
Etty Hillesum (Middelburg, 1914 – Auschwitz, Polen,1943)  kwam uit Joodse familie en ze heeft de WO II meegemaakt.  Door haar egodocumenten legde ze haar getuigenis, ervaringen, dilemma’s en opvattingen af. Haar verhouding  tot het leven en de mensheid is vrij positief en helder.
Etty, wás‘’echter geen ‘doorsneeburger’, maar een vrouw en een jodin die niet alleen behoorlijk in de knoop zat met betrekking tot haar persoonlijke liefdesleven, maar die tevens een scherp historisch inzicht had in de politieke werkelijkheid om haar heen’’; voor haar was de enige oplossing een bewustwordingproces dat tot een onvoorwaardelijke liefde leidde. En toch, ze die zo hoopvol was en die zoveel in de goedaardigheid van de mensen geloofde was degene die in Auschwitz vermoord werd.In haar leven speelden twee mannelijke figuren een grote rol vooral wat haar levensfilosofie betreft. De ene, ‘’Han Wegerif vertegenwoordigt het vaderlijke veiligheidaspect... en de andere, Julius Spier, was de oudere meester die immers zijn brilijante leerling van advies dient en inspireert’’. Het is zeker een van de factoren waarom haar verhouding tot de Duitsers anders was van die van Herzberg.  Omdat ze geen directe getuige van de afschuw van een concentratiekamp was was het voor haar makkelijker om andere gedachten te koesteren. In de periode toen ze met het schrijven begon kreeg ze  een baan als administratief medewerkster bij de Joodsche Raad en daarom kunnen we deze gebeurtenissen als een soort verzachtende omstandigheden beschouwen. Ze vroeg zich vaak af wat de zin van het ‘lijden’is. Waarschijnlijk  zouden haar  bechouwingen over het leven anders zijn indien ze van het prille begin in een concentratiekamp was en indien ze nooit zo’n inspiratief  liefdesleven had. Haar geestelijke goeroe, Julius, ‘’zegt dat de liefde tot alle mensen mooier is dan de liefde tot één mens’’. Om dat te bereiken probeerde ze God binnen zichzelf te zoeken. De ‘’Innerlijke  geconeentreedheid richt hoge muren om’’ haar ‘’heen op, waarin’’ ze ‘’zichzelf weer terugvindt’’, ze ‘’uit alle verstrooiingen weer bijeenraap tot een geheel en... er kunnen tijden komen waarin ... de muren om’’ ze ‘’heen kwamen te staan, waarbinnen ze niet kan vallen en zichzelf verliezen en te gronde gaan.’’ Op die manier troost ze zich en ze schept haar eigen lot van binnen uit. Deze filosofie geeft haar de kracht om te geloven dat iedere mens opzichzelf goed en schoon is.  Elke mens is dezelfde, ‘’maar hoe men zich innerlijk stelt tot de gebeurtenissen van het leven, dat bepaalt je lot. Dat is je leven’’. Naast deze, bijna solipsistische opmerking, gebruikte ze   psychologische behandelingen om Duitsers te verontschuldigen. Ze had een ‘’oprechte medelijden met een ongelukkige Gestapo – jongen’’ want in de menselijke aard ligt geen kwaad: ‘’...deze jongens zijn beklagenswaardig, zolang ze geen kwaad kunnen’’ en ze zijn geen misdadigers ‘’ Maar misdadig is alleen het systeem, dat deze kerels gebruikt.. en dat boven mensen uitgroeien en mensen in een satanistische greep houden, ontwerps als slachtoffers van dat systeem zoals grote gebouwen..., door de mensen met eigen handen gebouwd, op een gegeven moment boven ons uitrijzen, ons beheersen en over ons kunnen instorten en ons bedeelven’’

---

Ik heb koorts dus ik besta

Men is ertoe geneigd om te geloven dat

   Alles gedifiniëerd is

     en dat definities ons helpen om een beter inzicht in alles te krijgen...

  Dat door een praat, discussie, debat, ruzie, gebed, geloof, twijfel, strijd alles bereikbaar is... misschien is er een oplossing...

  Dat het beter is om iets dan niks.... te gevoelen

    en dat littekens genezen kan worden... maar

dat  de littekens op onze ziel nooit kan verdwijnen,

Dat elke pijn door de loop der tijden vermindert of verdwijnt,

Dat het leven alleen maar NU  en HIER is,

Niks kunnen we terugkrijgen, terugvinden, opnieuw voelen, proeven proberen... zoals het voor de eerste keer was... –herinner je dat, ach

Het leven is het leven en de dood is de dood,

Men is ertoe geneigd om te geloven dat

Het leven begint met iemand z’n geboorte

    en beëindigt voorgoed als we om het leven komen....

En dat tijd door een horloge zichtbaar is, en ...

...dat het horloge de tijd is,

      en   dat ruimte    een blad   met   voorstelling   van de    aarde is,

dat een hoop coördinaten de ruimte is....

Dat de ruimte en de tijd verzonnen zijn om ons te helpen en niet om het leven meer verwarrend te maken,

kaBOOM - het is vrijdag -maak haast, maak haast - schrijf een blog, schrijf een blog - maak haast, maak haast - - - HET LEVEN tikt - schiet maar in de DoOd...

Men is ertoe geneigd om te geloven

Dat alles dat bewezen was juist is,

 En dat alles wat bewezen zouden worden juist zouden moeten worden,

wat TOEN en VROEGER was spreekt ons niet aan,

dat de geschiedenis wankel is, het kan hergeschreven, heropgebouwd worden...

Men is ertoe geneigd om te geloven dat

  de liefde bij het eerste aanblik geen sprookje is

Dat we goede daden doen instictief en niet omdat we denken dat het zo zou MOETEN gedaan worden...

   Dat we van  iemand ECHT kunnen houden, en dat dat ECHT GOED en  OPRECHT is...

En dat er een onvoorwaardelijke empathie bestaat, maar toch is een hoer een hoer een een junkie is : ocharmejonge... En een slager is dom...

         Er mag geen vooroordelen zijn, toch is een Net een tiener... en zwanger!   een persoon die onder ? staat,

....En als dat arme meske toch nog maar eens even meer lesmateriaal voor seksuele voorlichting heeft voorbereid...

Men is ertoe geneigd om te geloven dat

            al die sprake over NWO en MANIPULATIE  immers overdreven is...

12.12.2012. ka BOOOOOOM  - het is eigenlijk 11:11:11, WOW

eN zwART is zwart en wiT is Wit -    het woord wit past perfect aan de kleur wit aan,

   maar past het woord KLEUR volstrekt  aan de betekenis aan?

We geloven dat een klok rond is en dat een _____________ ECHT een lijn is want het  WOORD LIJN vertegenwoordigt een eendimensionale structuur die uit een aaneenschakeling van punten bestaat....

Zo simpel is het: De impuls die onze hersens krijgen  door serotonine heeft invloed op onze stemming, slaap, emotie, eetlust...

4-(2-aminoethyl)benzeen-1,2-diol, 3-hydroxytyramine, DA, Intropin, Revivan is eigenlijk dopamine – zo simpel is het; bijna simpel als het feit  dat onze voorouders A + E =    ; een persoon (v.) is iemand van lichte zeden en een (m.) gedoemd is.

Een wijze, sluwe kerel is Hij, onze Maker, ONZE HERDER -  JAMMER DAT WE                  HEM/HAAR/HET/DAT/ ONuitSPREEKBAAR iets  hadden  geshapen.

Men is ertoe geneigd om te geloven dat

onze toekomst helder zou zijn, of dat er geen toekomst te zien en te verwacht is....

   En alles is al bepaald, wat er ooit is geberen gebeurde er omdat het zo MOEST zijn...

En dat hier – nu – daar – we – 1 -3 – h – u -... Gevoelen, WAAN, HALlUcINATIES.... ALLES RELATIEF IS.

   ....maar toch is een beroemde dichter een goeie dichter, en de zon is geel en het heelal is onbeperkt, en ER ZIJN 12 MANDEN...de dag duurt 24 uur, .....de  liefde is mogelijk, EN ER MOET EEN LOGISCH ANTWOORD BESTAAN,

of ....

  ALS er al die –isme’s , -ieken, EN KUNDEN / LEREN geen antwoord kunnen aanbieden, GEEN PROBLEEM , zo simpel is het: HIJ is een en het antwoord....

MEN IS ERTOE GENEIGD OM TE GELOVEN DAT

Ons bestaan echt (toch nie oprecht) is, ZE ZOEKEN WANHOOPIG EEN DOEL...., en de Aarde, de hemel, de grond bestaat echt. Tegenstellingen en overeenkomsten, passie, gevoel, ziekte, pijn, ALLES is ECHT.

MAAR DIE ZIJN ALLEEN MAAR WOORDEN. WOORDEN ZIJN VERZONNEN, BUITEN DE WOORDEN heen BESTAAT ER NIKS. We bestaan niet, JIJ, IK, HIJ, HIJ, ZIJ... MEERVOUD / ENKELVOUD, GENDER, GESLACHT – NIKS ervan BESTAAT.

ALLES IS EEN ILLUSIE

Nu geloof ik dat ik (de) hevige koorts heb en dat ik moet slapen......................

              Wat valt er nog te zeggen... Ik wilde een interessant blog vertalen, maar ik heb daar geen meer energie voor. Misschien ga ik dat volgende keer doen, weet ik veel...
              Vorige keer heb ik geschreven over sommige dingen / gevoelens/ begrippen waarnaar ik streef. E nu heb'k nog enkele opmerkingen.

De ene mens is  de ander een wolf omdat velen van ons nijdig en gevoelloos zijn. We denken dat we onverslaanbaar  zijn en dat de mens de beste, machtigste en sluwste van alle andere levende schepsels is. De geschiedenis heeft bewezen hoeveel onze grootheidswaan en onze arrogantie schadelijk is niet alleen voor de mensheid maar ook voor de andere wezens en de natuur in het algemeen.  Elke onze ontwikkeling en vooruitgang is eigenlijk een poging om een al gedane schade te vergoeden. Het broeikaseffect, wervelstormen, overstromingen, honger zijn gevolgen van onze evolutie.  Vanwege de menselijke  hebzucht wordt  de natuur uit het evenwicht  gebracht en daarom zijn de natuurlijke rijkdommen bijna kwijtgeraakt . Mar toch, geen paniek, hoor!!! We kunnen makkelijk een nieuw, gezllige appartement op Mars kopen. En als we Mars verwoesten dan kunnen we een andere, misschien zelfs meer comfortabel planeet kiezen om daar een mooi huis met een gewelldige tuintje te bouwen...

Hedendaagse beschaving,  waar de toekomst van Aard en menselijke waarden onzeker is, biedt ons geen heldere vlucht aan en daarom lijken  optimistische opvattingen van het heden op een laffe poging om door het leven heen blind te gaan.  Het nuchtere pessimisme biedt ons geen leugens maar wel een duidelijk inzicht in de werkelijkheid en een onzichtbaar hoop dat de mensheid eindelijk naar het beter zullen proberen te veranderen. 

En als het nu wel over de verandering hebben. Tja, soms denk ik dat er geen meer hoop voor de mensheid bestaat. Indien er ooit een hoop bestond.

Een grijze regenboog met de roze smaak

Speravit infestis- een heel kort maar tegelijkertijd heel treffend motto ( van August Strindberg  dat betekent: ’met de moed der wanhoop’ of letterlijk : in de wanhoop te hopen) dat me doet denken aan de mens en zijn beschouwing van het leven en situaties vol tegenslagen en verzoekingen. In de loop der tijden werden mensen vooral door de ellendige gebeurtenissen of  vernietigende omstandigheden gedwongen om óf een zwart óf een wit standpunt in te nemen. Wat is de minst pijnlijke oplossing? Volgens mij is de gulden middenweg te vinden door de absolute waarden en de wereld door een grijze bril te zien – dat is geen wanhopig of somber pessimisme. Integendeel, dat is een troostend en sereen pessimisme of liever – dat is de werkelijkheid.

De  onvoorwaardelijke liefde is volgens mij het belangrijkste doel van het leven. Telkens als ik op deze manier over de liefde denk begin ik te twijfelen of ze haalbaar en mogelijk is of ze alleen een sprookje is waarin mensen beslissen te geloven. De onvoorwaardelijke liefde is iets dat voor de  mensheid onhaalbaar is want elke mens is geneigd tot voorwaarden. We zeggen: ’’Ik hou van je omdat je: mijn kind, moeder... bent; omdat je mijn boezemvriend(in) bent en ik kan nie zonder je leven... Deze redenen, hoewel ze onvoorwaardelijk mogen klinken zijn eigenlijk subtiele voorwaarden. In zijn ’’Eerlijk gedicht’’ zei Milan Rakić dat hij door zijn geliefde eigenlijk van zichzelf houdt. Dus een van de grootste en puurste doelen van ons leven is alleen maar een illusie.

Naast een onvoorwaardelijke liefde streef ik naar de onvoorwaardelijke deugdzaamheid en goedheid. Hier wordt er vaak gezegd dat als je goede dingen doet zal je die terugkrijgen. Dat vertegenwoordigt een soort manipulatie en voorwaarde. Daarom ben ik  ertoe geneigd om in antropologische negativisme te geloven. Oorlog is één van de beste voorbeelden van onze  gruweldadige aarde en huichelarij. Er bestaan geen eerlijke empathie, medelijden en barmhartigheid want ze zijn een kunstmatig  product van angst ( God, hel, het afdanken) en verschillende morele en ethische normen die door de maatschappij opgelegd zijn als een hulpmiddel van de manipulatie. Daarom is ’’ de mens eenzaam tot en met zijn dood.’’ Jan van Nijlen, ‘’Eenzaamheid’’

---