Le scaphandre et le papillon (Het duikerspak en de vlinder)

De film wordt op een ware  gebeurtenis geïnspireerd. Die wordt opgenomen volgens het autobiografische boek van Jean-Dominique Bauby. Hij heeft zijn boek niet met handen geschreven maar met zijn linkeroog. Hoe? Er bestaat een speciale alfabet waar de volgorde van de letters volgens hun gebruiksfrequentie geschapen is.  Voor zijn accident was Bauby journalist en een succesvole redacteur van het Franse modeblad Elle. Hij had een zware beroerte die in de medische term ook als een cerebrovasculair accident bekend staat. Deze bereorte veroorzaakte zgn locked – in syndroom.  Behalve zijn oogleden waren de andere delen van zijn lijf verlamd.

Mensen die aan dit syndroom lijden blijken in coma te zijn omdat hun lichamelijke functies zwaar geraakt zijn. Ze kunnen zich niet bewegen, ze kunnen niet praten of slikken maar toch  zijn ze  zich van alles bewust. Ze kunnen horen en indien de functie van hun oogleden intact blijft kunnen ze ook alles zien.  Dus ze kunnen alles waarnemen maar toch kunnen ze niks in hun eentje doen. Indien ze kunnen knipperen zijn ze in staat om met anderen te communiceren en daarmee wordt boedoeld dat ze op simpele vragen, dus ‘ja’/’nee’ vragen een aantwoord kunnen geven door het knipperen.

Ze zijn slaven van zijn eigen lijf en daar zijn ze zich wel van bewust. Ze zijn in hun eigen lijf gesloten. Eigenlijk worden ze lijvend begraven. Deze ziekte is een van de ergste ziektes waar ik ooit van gehoord heb. Alles dat in verband met het locked – in syndroom staat is meeslepend en ontroerend, maar volgens mij het engste en het droevigste is dat ze niet in staat zijn om zelfmoord te plegen.

In de film zien we voor een poosje de wereld uit perspectief van Bauby  die alleen met één oog kon  zien omdat de functie van het andere oog   verloren is gegaan. De oogleden van het andere oog waren ingenaaid. In het begin had hij alleen maar een wens – om dood te gaan. Later herkreeg hij zijn levenslust. Voor 2 jaar werd hij in zijn eigen lijf gesloten en geïsoleerd. Voor 2 jaar pratte hij met één oog en toch leerde hij om het leven te waarderen. Helaas kan ik dat niet begrijpen maar mensen die in zulke staat zijn en die euthanasieverzoek indienen begrijp ik wel. Zoals ik al gezegd heb -  het ergste is dat jij geen keuze mag maken en zelfmoord pleigen.