Peter Greenaway schildert op het scherm

Ooit heeft Jean – Luc Godard gezegd: ‘’ Kunst is niet de weerspiegeling van de werkelijkheid, het is de werkelijkheid van die weerspiegeling’’ en ik ben het er mee eens. Volgens mij kan zijn prachtige opmerking  ook  op de film toegepast worden. Film is niet alleen een middel om  een levensverhaal in een bewegend beeld te vangen of een moment (zowel werkelijk als surrealistisch) op te nemen.  Film vertegenwoordigt zowel een afbeelding  als een verbeelding . Dus het gaat niet alleen over het gewone vertellen maar ook over het scheppingsproces.De volgeden citaat van Peter Greenaway past perfect bij de bovenstaande tekst: ‘’ Het is zonde om het medium film alleen te gebruiken om een verhaal mee te vertellen. Bedenk een aantal andere doelen waar een filmmaker met zijn film naar kan streven, behalve het vertellen van een verhaal. ‘’ Dat is juist wat Greenaway met zijn films doet en dat is misschien te danken aan het feit dat hij als beeldend kunstenaar opgeleid werd.  Hij bewondert schilders zoals Rubens en Rembrandt.  Greenaway toont veel interesse voor zowel  geschiedenis, legenden en meesterlijke pennenvruchten van verschillende schrijvers zoals Shakespeare als voor het oevre van  grote regisseurs zoals Fellini.
Telkens als hij film opneemt zijn we getuigen van zijn  eigenaardige stijl en buitengewone gave. In tegenstelling tot andere begaafde  regisseurs die altijd dezelfde trucjes gebruiken om  hun succes en eigen stempel te onderhouden lukt het hem om eentonigheid te vermijden en niet in een ‘’ hij leveert niets nieuws op'' valkuil te trappen.Je weet niet wat van zijn films te verwachten. De films verwachten van jou om altijd bereid te zijn om een zintuigelijk feest mee te maken.  Het maakt niet uit of hij Fellini met zijn  8½ Women   vereert of een verfilming van Shakespeares toneelstuk maakt omdat je altijd gegrepen wordt door Greenaways veerbeldingskracht die ontzettend machtig en  ontzagwekkend is. Als we het in het algemeen over zijn film hebben dan beseffen we hoe het moeilijk is om zijn werk in een bepaald genre te plaatsen. Vanwege de (soms overdreven) kleurijke kleding en decor  behoren zijn films tot kostuumflim / kostuumromantiek. Vanwege de lyrische stijl en het spel van duistere sfeer en sterke belichting die door fragmentarische beelden en niet – lineare verhalen vervolgd worden behoren zijn films tot experimentalisme en surrealisme.  Hij legt de nadruk ook op de emoties van vaak waanzinnige en eigenaardige personages en zijn rare en gruwelijke  (mis)handelingen die door verschillende (emotionele)stornissen veroorzaakt worden en daarom hoort hij ook bij het emotionalisme.  Zijn zwarte humor weet ik niet waar te plaatsen. Al bij al als je  zijn oevre  als avant –gardistisch beschouwt  zal jij  geen fout maken.  Of zelfs beter - plaats hem maar in een juist genre: Peter Greenawayisme!