Een gewoon spelletje

Vandaag waren Sneki aka Snežana, Jana en ik in een kroegske aan het zitten. We waren aan ’t babbelen maar ook aan ’t spelen. Het spelletje is volgend: je hebt een papier waarop ieamand iets begint te schrijven, dus een of twee alinea’s en daarna volgt de andere persoon de rest van de laatste zin die vaak onvolledig is. Derde persoon volgt de zin van de twedee persoon enz... Het is een soort associatief, dadaïstisch verhaaltje omdat het begin bijna ooit niks met het eind te maken heeft. Dus het is vaak heel onlogisch, onzinnig maar toch grappig. Ons verhaal is volgend:

Er was eens een meske dat nooit naar het ziekenhuis wilde gaan omdat ze zo bang van spuiten was maar op een dag moest ze naar de zee gaan. Het was erg verschrikkelijk maar ze moest beslissen en daar gaan hoewel het onbeleefd was. Volgende dag heeft ze een andere plan gemaakt. Ze wilde naar Amsterdam gaan om een paar klompjes te kopen maar er was geen korting of een bord waarop ’’solden’’ stond. Ze besloot om een mooie jas te kopen want ze had ’t echt nodig. Haar reis was goed georganiseerd: eerst ging ze naar een kroeg om McDaonalds en alle z’n vette en van plastic gemaakt producten te vermijden. Daarna besloot ze om nog een keer naar de Dampkring te gaan om nog een muffintje te kopen. Ja, het was erg lekker. Ze wilde ook een koffie drinken maar ze kwam te weten dat ze geen meer geld had. Ze moest beslissen of ze haar jas of haar auto willen verkopen. Opeens was ze in Bubanj potok en daar zag ze een autoverkooper. Ze zei dat ze haar auto wilde verkopen en dat de prijs daar 3.000 euro van moest zijn. De autoverkoper was zooo boos en hij antwoordde: ’’R*** op’’.