Toekomst zonder blogs

Eindelijk! Mijn laatste blog. Of tenminste denk ik dat deze m’n laatste blog is. Misschien moet ik nog een voor de volgende week schrijven. Hopelijk hoef ik dat niet te doen.

Toen ik me bij de Neerlandistiek aanmelde dacht ik nooit dat vier jaar van mijn studentenleven in 87 berichten of blogs zou kunnen staan. Ik heb over alles en nog wat geschreven. Er staan mijn persoonlijke ervaringen en mijn wensen. Er is ook een groot aantal andere (on)interessante thema’s te vinden. Of ik er blij  mee ben? Tja, ik heb zo veel fouten gemaakt zowel qua grammatica als qua m’n onderwerpkeuzes. Maar nu is te laat om dat terug te nemen. En daar heb ik geen spijt van. In elk geval zou het leuk zijn om ooit, binnen een jaar of  vijf weer naar hier toe te komen om een kijkje te nemen naar al die onzinnige gekrabbels en in lachen uit te barsten.

Om mijn toekomende uitbarsten van lachen nog een beetje te ondersteunen moet ik wat materiaal bijvoegen. Wat ik gisteren meegemaakt heb zou ik waarschijnlijk nooit vergeten.

Eerst zijn Snežana, Jana en Mia naar m’n huis gekomen om ‘Koningslied’ te verwerken en herschrijven voor onze ‘laatste’ opdracht voor Hedendaags Nederlands. Het was wat vermoeiend maar toch hebben de dolkomische momenten overwogen.

Daarna heb ik de tweede aflevering van ‘Van Vlees en Bloed’ bekeken wat mijn gemoedtoestand op zijn best gebracht wegens tragikomische situaties die men in deze serie  voortdurend aanspoort.

Op het einde heb ik met mijn vrienden bloemetjes buiten gezet en daardoor heeft mijn dag perfect voorgelopen.

En nu? Nu wordt de dag steeds plezanter omdat ik al 272 woorden geschreven heb en dat betekent dat deze blog nu zo goed als af en daardoor ook als perfect is. En voor bij het einde:

 ''En daar is t dan

De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier''...

IK ZAG DIT MOMENT AL ZO VAAK IN MIJN DROMEN!

Doei :)

Escher en 'Spiegelingen'

Het hoofdthema in deze fase van Eschers werk is spiegeling. Hier onderscheidt Escher zelf twee manieren waardoor de spiegeling weergegeven werd: in het water en  in een weerkaatsende  bal.

Een voorbeeld van de spiegeling in het water is Eschers ’Drie werelden’. Dit is tegelijkertijd een weergave van een continuüm m.a.w. van Eschers obsessie met het idee van oneindigheid. Op deze lithografie ziet men drie werelden die niet uiteengaan maar die in een harmonieuze samenhang op elkaar aansluiten.  De eerste wereld wordt vertegenwoordigd door afgevallen bladeren die op een oppervlakte drijven naar een onbekende horizon en daarmee wordt de oppervlakte van het water (vijver) gesuggereerd. De tweede wereld werd weergegeven door de bomen die weerspiegelen in de vijver en die ver in de achtergrond lijken te staan . Daardoor wordt  het bestaan van ruimte gesuggereerd . In de voorgrond zwemt een vis in de vijver en die vertegenwoordigt de derde wereld.  Hier zien we duidelijk symbolen van water (de vijver en  de vis) en aarde (bladeren en bomen) maar toch kunnen we de takken die hoog boven  het water stijgen als symbool van lucht beschouwen. 

De spiegeling in een bol zien we op Eschers ’ Hand met weerkaatsende bal.’ Hoewel deze lithografie chronologisch tot zijn eerste periode behoort beschouwt men die ook als een vertegenwoordiger van tweede fase vanwege een duidelijk gebruik van een meetkundige figuur – een bol. Alles wat Escher in een kamer omringt en Escher zelf worden gespiegeld in deze weerkaatsende bal. Het binnenste van een kamer, vier muren, vloer en plafond, alles, hoewel naar de buitenkant getrokken, wordt samengebracht in één kleine cirkel. Die kleine cirkel bevindt zich eigenlijk op ons hoofd of beter gezegd in een punt tussen de ogen . We kunnen rond zulke bal heen bewegen maar nooit zouden we in staat zijn om dat punt dat het midden van onze waarneming is te veranderen omdat wij klakkeloos het brandpunt van onze eigen wereld zijn.

---