Elke dag gaat Het ergens nieuw heen. Het kan regenen, sneeuwen, waaien, het kan zonnig zijn en hemel kan helder zijn, het kan ook dichte mist zijn en lucht kan vochtig zijn , maar maakt niet uit. Het is altijd hetzelfde.

Het gaat elke dag naar zijn werk  en het luistert naar de collegas met aandacht. Het is een vlijtig en gewetensvol werknemer.  Het gaat buiten om vrese adem te halen. Elke dag kijk Het naar de tv of surfen Het op het internet . Elke dag kijk Het naar de nieuwe en heel depressieve maar steeds interessante filmpjes die voor Het, hoewel ze droevig en saai konden zijn, altijd levendig zijn. Het gaat naar het markt om verse komkommer en andere groentente kopen en naar de bakkerij en dan naar de slagerij. Terwijl Het ernaartoe gaat luister Het naar de muziek ( op het repertoire is er nu de hoofdhema uit Schindler’s list).  Dan komt Het naar het huis. Zodra Het zijn zakken heeft  afgepakt, doet Het een onrustig slaapje. Zijn hoofd is vol met heel rare en spannende dromen. Soms is er een vreemd en vaag  figuur  van iemand die zijn energie en deelen van zijn herinnering  ontnemen  of indrinkt.

Het is heel moe en Het denkt dat Het niet verder mag gaan maar Het  probeert  nog  toch. Het kijkt naar de mensen die gaan winkelen. Wat een grappige uitzicht- er is een groep die uit enkele jonge meisjes en jongetjes bestaan. Oh, hoe domme en vervelend zijn wandelen waarin je  naar de  vitrines gaat kijken. Wat kan je daarin zien. Oh, wat een mooie schoene en die gympjes. Misschien als ik ze koop zal ik knapper worden. Oh wat een moie riem en T-shirt, misschien als ik ze koop zal ik mooier woorden. En wat kleurrijke en simpatische make-up, misschien als ik 264 (k)g make- up aanbreng zal ik boeiend woorden. Oh,... en zal ik naar de boekenwinkel gaan want er is gezegd dat als je daar  in stapt zal je slimmer worden.

En nadat Het alle rustieke en stadelijke landschappen had gezien besloot Het  naar huis te gaan en naar muziek te luisteren en iets te lezen. Maar het is eigenlijk altijd hetzelfde.  Zelf s wanneer Het weet dat morgen iets nieuws zal gebeuren is Het verdrietig.  Het is heel simpel. Er bestaan geen wens of nieuwsgierigheid. Het bestaat geen onvoorwaardleijk en absoluut liefde en  vreezaamheid. Dit werkelijkheid  en sprookjes uit ziijn kindertijd behoren niet bij elkaar. De kloof tussen mensen en natuur en tusssen mensen en ziijn bang, wensen en hopen is onoverkoomelijk.