понедељак, 19. април 2010.

enz

Ik luister naar PJ Harvey, precies ben luister ik naar haar lied dat ''Slow drug'' heet. Hoewel ik me voor mijn examens moet voorbereiden, heb ik geen concentratie. Ik moet linguïstiek    studeren. Dat is normaal omdat het de vakantie is en het weer leuk ( min of meer) is. Dus, ik wandel met Tara, kijk naar The L word aangezien ik niet kan studeren. Ik heb geen zin om naar de feestjes of de clubs te gaan. Maar ik denk dat het dom is om zinnen met ''Ik heb (geen) zin om iets te doen'' te schrijven. Wie wil dat weten? Zelfs IK wil dat niet weten. Maar dan wat ik kan schrijven. Ik heb absoluut geen idee. Ik wil niet graag schrijven over wat ik heb gedaan . Ja, ik weet. Ik kan over mijn doop schrijven. Er is een man die tegen mij gezegd heeft dat ik tot het einde van mei  moet gedoopt worden. Dus  ben ik naar Aleksandar Nevski kerk gegaan. De pope was heel zenuwachtig omdat hij een baan voor een begrafenis  afsprak. De prijs van requiem was symbolisch. Zesduizend dinar. Als hij met een kalme stem nog eens condoleerde, besliste hij met mij te babbelen. Ik heb gezegd dat ik  éénentwintig jaar was. Dus vroeg hij naar mij waarom ik een kruisje nu wilde maken. Ik vertelde hem da ik dichter bij God wilde zijn. Natuurlijk dat dit niet waar was. Ik wist niet wat anders te zeggen. Het was dom dat ik een kruisje wilde maken omdat een trol zei dat ik het moest doen.  We praatten over mijn doop ongeveer een halve uurtje. Hij zei dat ik de religieuze lessen moest volgen. Dat was een oplossing. Maar mijn ouders en mijn peetoom moesten ook naar die lessen gaan. Ik was een beetje geschokt. Ook was ik ongeduldig en moe. Ik zei dat ik wilde overleggen. Morgen ging ik naar Sveti Marko of Sveta Ružica kerk.

Нема коментара:

Постави коментар