Wat is ouder? Een kip of een ei? Een vraag of een antwoord? Bijna niemand kent het juiste antwoord zeker en vast. De vragen die het leven betreffen zijn zo oud als het leven zelf.
En wat is het leven eigenlijk? Iedereen heeft er in een bepaalde periode van z'n leven dezelfde vraag gesteld. Hoe meer vragen er worden gesteld, hoe ingewikkelder het wordt om dit raadsel op te lossen. Zoveel vragen en zo winig antwoorden.
Het leven is nog één woord dat in elke taal verschillend is. In bijna elke taal, toch, betekent het hetzelfde. Het is een geheim, een geschenk. Is het mogelijk om zo'n ingewikkeld begrip dat ons mogelijk maakt te ademen, wandelen, denken, lief te hebben en van de zon of regen te genieten, in woorden uit te drukken? Kunnen woorden beschrijven waarom, hoe en voor wie or waarvoor we leven?
De woorden zijn onvoldoende en soms onmachtig. Ze behoren tot mensen. Maar taal... ''De taal behoort tot vogels'' (G. Kouwenaar). Volgens mij is 't leven van een individu zoals een woord - sterfelijk en vergankelijk. Maar het leven zelf is zoals de taal. Onvergankelijk, eeuwig, volmaakt. Het leven op zich kan nooit sterven. Het leven behoort niet tot ons, we behoren tot het leven.
De laatste tijd is er veel sprake van euthanasie en de doodstraf. Zijn ze een zonde of is het een kwestie van gebade? Enkele maanden geleden heb ik naar ''Los'' gekeken. Er was een scène waarin het hoofpersonage z'n opa vroeg waarom hij wilt sterven (of nie meer leven). En toen antwoordde opa met een vraag: ''En waarom wil jij leven''
We hebben ons leven niet gekozen. Niemand heeft gezegd: ''Ja, 'k wil geboren worden''. Voor sommigen is het een hemels geschenk, een beloning, een privilegie. Voor anderen is het nog maar een wetenschappelijke fenomeen. Maar onafhankelijk van onze aanpak of overtuigingen denkt bijna iedereen dat het leven een mirakel is. De mensenras viert het leven (en tegelijkertijd blijkt of we het proberen te vernietigen...).
Er bestaan ook diegennen die het leven als een straf beschouwen. Voor hen is het niet meer een leven maar een ongelofelijke pijn en lijden....
Tjaaa... Er zijn zoveel spullen die af moeten zijn, dus nu moet ik gaan, maar het zal vervolgd worden...
Нема коментара:
Постави коментар