Onze Liefe SLAVA

 Slava of  feest van de patroonheilige. Maakt niet uit. Volgens mij is er geen nodig om woord slava te vertalen.  
Dus luister ik naar ''Take Me To The Hospital'' van Prodigy en denk over slava. Dit is een verhaal over sommige mensen en hun rituelen.
Hoewel in onze kerkelijke kalender veel heiligen bestaan, zijn onze favorieten heiligen Nikola, Jovan, Stevan... Maar ik vrag me af :'' Waarom heb ik nooit gegoord voor Svetih 20.000 mučenika Nikomadijskih of  Svetih 14.000 mladenaca Vitlajemskih''?  Waarom vieren we ongeveer vijftien feesten van de patroonheilige? We hebben een breed spectrum van heiligen. Maar het is heel gecomliceerd om dit fenomeen uit te leggen.
Een  van het  eenvoudigere ding is dat in kerkelijke kalender bestaan er alleen twee kleuren: rood en zwart. Rode letters ken ik min of meer goed. Op die ''rode dagen'' bestaan er verschillende gewoonten die je moet waarderen. Als het een vrolijke dag is dan moet je alleen vettige gerechten eten. . Dus je eet varkensbraad of kalfsvlees. Makkt niet uit. VETTIG- welkom op tafel!! Of  moet je alleen vis en aardappelen voor vastentijd eten.  En als die dagen droevig zijn dan kan je niet: afwassen, (zich)wassen, zemen, dweilen, strijken, naaien. Ook ben je niet toegestaan om muziek af te spelen of om lawaai te maken. Maar die verbodden kan ook heel praktisch zijn. Alle werkwoorden die je niet op de rode dag  kwam aan te doen, kon je tijdens nacht doen. En dan is elektrische stroom goedkoper. 


Nu lijken Servische heilige feestdagen op  kermis. Als je niet vieren dan ga je naar slava van je buren, familie, vrienden... De jeugd van Tito en ex-communisten vieren ook. Plotseling alle mensen in God en Zijn ( misschien Haar ) kameraaden geloven. 
Het is een unieke gelegenheid  waarop kan je vreten, zuipen, babbelen... Je kan bijna alle doodzonden doen, maar het is niet zo erg omdat je slava viert. Gerst, slavski kolač, icoon en simpel kaars zijn niet meer belangrijk. Het is belangrijk dat alle mensen zien dat je een echte gelovige bent. Een je moet een poster van je favoriete heilige en een witte pluizerig ding op je kaars hebben.
Dus: Exit, Guča of Slava?????

DOPPLER

   ''Doppler'' is het laatste boek van de populaire Noorse schrijver. De hoofdrolspeler is Andreas Doppler. Hij is een man die uit deze moderne tijd wil weggaan, een man die in bos vlucht om daar te leven en ''...Toe vergeet de strijd, toe vergeet de nijd... en die domme tijd''.
  Andreas kan tegenwoordige werkelijkheid  niet verdragen. Volgen hem zijn hedendaagse vervormde innerlijke waarden   onbegrijpelik. Hij kan geen bankkaarten, elektronisch bankieren, geldautomaten en contant verdragen. Alles dat hij ziet zijn zelfzuchtige, gretige mensen. Mensen die als schimmen zwerven. Hij veracht moderne samenleving en wereld waarin macht en geld  de meest gewilde waarden zijn. De wereld staat op het punt van ondergaan. Hij wil een rustige plaats vinden. Een plaats zonder industriële vervuiling en ''gif'' van omroep en technologie.
Volgens hem is natuur een ontsnappen uit wreedheid en werkelijkheid. Voor hem is natuur 
een heilig onderdak. Andreas denkt dat terugval naar de natuur een redding voor de mensheid is.  
  Maar is het de enige oplossing? Wat zal hij op het einde doen? En wat kunnen we doen? Kan je een beter persoon zijn? 
   Wat is je antwoord? Denk je dat JIJ wereld anders kan maken?

Het inspiratie

   Alles kan een inspiratie zijn. Want het leven is alles. Leven is het grootste inspiratie. Alles wat het leven brengt een onderdeel van de inspiratiebron is. Inspiratie kan ik in een koopje thee, in het water,in verveling, in mijn etengewoontjes, op het holle papiertje zien.
  Volgens mij is het inspiratie een stekende pijn maar ook een kalmerende zalf, een balsem die jouw ziel geneest. Het is onenigheid, een nieuwe relatie. Een hoop die maakt je om verder te gaan. Inspiratie is ook teleurstelling, een diepe verdriet, en een destructieve rusteloosheid.
Maar als je eenmaal door het inpiratie hebt laten verleiden, word je verslaafd aan het. Nu is het  jou vergif die geneest je zoodat je hemel kan raken.
  Het wordt jouw diepste verlangeng, hunkering en levenslust. Het is nu jouw ogen, oren , spieren. Het is in jouw ziel en hart. Jouw gevoelens en zintuigen zijn nu ook de gevoelens en zintuigen van je eigen inspiratie. Grens die jullie had gedeeld, is in de verte verdwenen . Je en jouw inspiratie zijn nu onverbrekelijke eenheid!
  Sluit je ogen. Laat je je aan jouw inspiratie, aan jouw passie.
Nu zal ik naar mijn oude,stoffige la's van hout kijken. Misschien zullen ze wat wijs zeggen. Misschien zal ik een geheim horen. Of alleen een mop.