недеља, 23. мај 2010.

Wat nog!?

Wat is er met mij gebeurd? Wat scheelt er met andere mensen? Het is als ik in een andere wereld leven. Ik weet niet meer wat een werkelijkheid is. Alles is vreemd. Alles is heel snel. Ik begon een boek te lezen. Ik begon naar een film te kijken. Ik begon naar een lied te luisteren. Maar dan hield ik ermee op. Ik dacht aan niemand. Ik ergeerde me over niets. Ik geloofde aan illusies, passies en angsten..  Ik wende aan onrecht. Ik wedijverde met mezelf. Ik ging op de rare en gevaarlijke situaties in.
Soms dacht ik over een situatie. Kan je over een klein  huis van hout peinzen. Het is een donker huis zonder raamen. Het heeft alleen een deur. Het ligt diep in het bos. Je moet daar een nacht logeren. Het is er heel veilig. In het huis zijn er geen kevers. En buiten zijn er geen beesten. Alles is donker en stil. Alles is rustig. Er zijn allen dat huis, een bed en jij. Je kan niets horen en je kan niets zien. Je weet dat alles veilig is. Niemand kan je aanvallen.
Maar je bent gespannen. Je bent bang. Waar ben je bang voor? En wat zal je doen? Aan wie zal je geloven?

недеља, 16. мај 2010.

Tempo

Dus, moet ik een blog schrijven. Elk thema heeft zijn eigen muziek en voor dit thema zocht ik Darko Rundek en zijn liedje ''Cuba'' uit. De legende zei dat er drie nieuwsgierige meisjes waren.
Ze heetten : Dejana, Kaća en Sonja. Ze wisten niet wat te doen dus besloten ze naar Tempo te gaan. Ze begonnen er een spel dat ''Robin Hood'' heette te spelen. De regels van het spel waren: je moest  iets van Mišković stelen. Daarna moest je de gestolen ding aan de armen gaven. En dat waren ons.
Dus we besloten heel veel chocloa's  en indische noten te ''kopen''. Maar we betaalde allen een pot olijven, een fles rode wijn en een paar ''Shock'' kauwgommen. We aten de rest van de snoepjes en  toetjes in Tempo. Het was onze kleine bijdrage. We hadden een heel goede tijd. En ik vond een mooie skateboard dat ik moest proberen. Ik probeerde het een beetje te rijden. Het was: leipe shit ouwe!!!

Ik vraag me af  hoe zou Mišković in Cuba leven. Zou hij een goede vriend met Castro zijn?

субота, 1. мај 2010.

Het is zaterdag. Het is nu zeven uur en het is ochtend. Ik ben zenuwachtig en ik kan niet slapen. Ik ben teleurgsteld met  andere mensen
Thomas ( of Tomas), Mark, Jorrek,  Antoine, Bart, Martin, Morris, Lucas... ze zijn uit Limburg, precies komen ze uit  Masticht . Maar ik denk dat mijn andere collega's (vriendinne) beter hen kunnen  uitleggen.
Dus nu ben ik mijn koffiie aan het drinken. Ik hoor het liedjes  van  de vloegen. Dit liedje gaan door mijn hart en maak mijn hart om gek te gaan.. Ik kan een goed (of misschien slecht) wibe  te voelen.
Ik luister naar een heel zielige liedje dat ''9 crimes'' heet. Het is een liedje van Damien Rice....
Ik weet het niet om wat te doen. Misschien zal ik met mijn hond wandelen. Na dat zal ik over de kunstschilders lezen. Bijvoorbeeld Dali haatte de gerechten dat geen vorm hebben.
En weten jullie de verhhaal die over Kant ging?
Hij houd van een meisje , maar hij leefde  in zijn ongewoon wereld. En na de vijf jaar hij naar haar huis annkwam  en. hij vroeg haar vader af  als hij kon met haar dochter trouwde. Haar vader zei tegen hem dat zijn dochter was dood voor al drie jaar. Een echt mooi en vreemd verhaal, he? En nu moet ik andere dingen doen: bijvoorbeeld  moet ik een zakelijke brief te schrijven!