Snookie - een helemaal nieuwe soort van psychische aandoening

 De consumptiemaatschappij staat onlosmakelijk verbonden met  verschillende producten die men op de markt brengt. Onder de term markt versta ik onder andere televiesieprogramma’s die vol  van onzinnige dingen zijn. Men kan verwachten dat  mensen veeleisend zullen worden. Integendeel! De hedendaagse consumptiemaatschappij  wordt onverschillig tegenover een heleboel stomme uitzendingen en  het blijkt dat we alles goedkeuren. Zolang er een reeks makkelijk verteerbaar is is het goed  en dat wil zeggen:  het moet uiterst 'vermakkelijk' zijn, je hoeft er helemaal niet over na te denken en zelfs hoef je er niet naar te luisteren (het is blijkbaar duidelijk, zelfs zonder het  geluid).  
Dit is juist het geval met verschillende realitysoaps, zoals Jersey Shore, (allerlei soorten van ) The Kardashians (in Miami, op het platteland, in de bergen, op het strand, naar een club..), Ice loves Coco enz. waar de deelnemers voor een bepaalde som geld letterlijk alles zullen doen. Soms vind jij dat mensen gevaarlijke dingen doen en dat is toch  geld waard. In Jersey Shore bijvoorbeeld is dat echter niet het geval. Ze blijven doen wat ze trouwens in hun privé-leven doen weliswaar voor een aanzienelijk grote som geld en bovendien krijgen ze populariteit en ‘faam’. Dat vind ik echt schandalig. Het is onaanvaardbaar als er iemand de kost verdient omdat hij /zij zich alleen maar met het  luilekkeren bezig houdt.
 Niet alleen is het onnzinig en schandalig, het is  ook onrechtvaardigd. Iemand die elke dag hard werkt boekt minder succes en krijgt minder geld dan een groep onvolwassen en onwetend dronkaards. Heelaas bestaan er talloze soorten van zulke soaps. Ze hebben alleen maar één doel en dat is om mensen te verstommen. Er moet een opium voor massa bestaan zodat er niemand in opstand komt.
Volgens mij zijn deze sopas helemaal niet vermakkelijk. Door ernaar te kijken worden we marionetten in de handen van de overheid. Elke keer dat ik er iemand zie die naar zulke soort programma’s kijkt sta ik op punt te huilen of schreeuwen. Ik weet nog niet wie er dommer is: de mensen die aan zulke shows deel nemen of de toeschouwers. Of zijn we gelijkmatig onwetend en dom? Eén ding is zeker – indien we van zo’n soort programma’s niet genieten en denken dat ze schadelijk zijn moeten we er tegenover niet onverschillig zijn!